در بيمارستان ها وقت شام و ناهار، غذاها خيلی متفاوت است!
به يک نفر سوپ، چلوكباب و دسر مي دهند، به يک كسي فقط سوپ مي دهند، به يک نفر حتي سوپ هم نمي دهند و مي‌گويند كه فقط آب بخور،
به يک كسي مي گويند كه حتي آب هم نخور!
جالب است كه هيچ كدام از اين بيماران اعتراض ندارند.
زيرا آنها پذيرفته اند كه كسي كه اين تشخيص ها را داده است، طبيب است و آن كسي كه طبيب است حكيم است...
پس اگر خدا به يک كسي كم داده يا زياد داده، شما گله و شكوه نكنيد كه چرا به او بيشتر داده اي و به من كمتر...
اين كارها روي حساب و حكمت است...
همه ی اینها البته به شرطی درست هستند که ما تنبلی و سهل انگاری خودمان را به پای حکمت خداوند قرار ندهیم...!
